بررسی امکان استفاده از نانو ذرات رس برای کنترل پتانسیل واگرایی خاک‌های رسی

 با توجه به پیشرفت‌های حاصل در تهیه و کاربرد نانومواد، استفاده از این نوع مواد در علوم مختلف به‌ویژه مهندسی ژئوتکنیک موردتوجه قرار گرفته است. در این پژوهش، اثر افزودن مقادیر مختلف نانورس بر روی پتانسیل واگرایی دو نوع خاک رسی با خاصیت خمیری کم و زیاد بررسی شده است. بدین منظور، ابتدا آزمایش‌های شناسایی بر روی دو نوع خاک رس و نانورس و سپس آزمایش‌های پین هول بر روی نمونه‌های خاک با مقادیر مختلفی نانورس شامل؛ صفر (خاک طبیعی)، 25/0، 5/0، 1، 2 و 4 درصد وزنی خاک با در نظر گرفتن سنین عمل‌آوری 1، 3 و 7 روز انجام گردید. نتایج آزمایش‌های انجام‌شده نشان دادند که افزودن نانورس به خاک رس واگرا به‌طور کلی موجب کاهش پتانسیل واگرایی خاک می‌گردد. در بررسی تأثیر این ذرات بر روی دو نوع خاک با خمیرایی مختلف نتیجه گردید که تأثیر آن بر هر دو نوع خاک یکسان بوده و خمیرایی خاک نقش مهمی در تأثیر این ذرات بر پتانسیل واگرایی ندارند. همچنین مشخص گردید زمان عمل‌آوری نقش قابل‌ملاحظه‌ای در تثبیت خاک با نانوذرات رس داشته و برای انجام فعل انفعالات شیمیایی موردنیاز برای تثبیت حدود سه روز زمان لازم است.